Brussels Studies Institute (BSI)

Co-resilience vereist infrastructuren, designs en tools om burgerinitiatief mogelijk te maken.

Infrastructuur wordt gewoonlijk opgevat als de fundamentele fysieke en organisatorische structuren en systemen die onze samenlevingen draaiende houden (zoals straten, waterleidingen, treinsporen, elektriciteitsdraden en woningen, of kritieke maatschappelijke functies en regelgevingskaders in verband met gezondheid/welzijn en milieuzorg). Met betrekking tot co-resilience zou infrastructuur ook de sociaal-materiële kaders kunnen betekenen die ontstaan door samenwerkingspraktijken en die toegankelijk zijn voor de inwoners van een stad.

De coproductie van een infrastructuur voor co-resilience heeft het potentieel om diverse praktijkgemeenschappen (communities of practice) samen te brengen, het gevoel van wederzijds handelen te vergroten en collectief rentmeesterschap te bevorderen. Dergelijke infrastructuren kunnen niet alleen door de overheid worden aangeboden, maar kunnen ook zelf worden georganiseerd en gebouwd met de collectieve rijkdom aan vaardigheden, kennis, middelen, energie en zorg die mensen inbrengen. In zowel materiële als immateriële infrastructuren voor gedeelde veerkracht moet de toegang open en poreus blijven en in stand worden gehouden door de relationele en wederzijdse praktijken die zij mogelijk maakt.  De coproductie van deze infrastructuren is een continu en relationeel proces – een proces van “infrastructuurvorming” – dat een voortdurende ethiek van zorg en onderhandeling vereist. Infrastructuur kan ook betekenen “het scheppen van mogelijkheden voor belanghebbenden om hun eigen oplossingen te creëren”, dat kan gaan van tools en fysieke ruimten tot gedeelde regels en protocollen, die hen in staat stellen complexe en zich ontwikkelende problemen het hoofd te bieden door vertrouwen, vaardigheden en politiek engagement op te bouwen.

Hoewel het aantal kleinschalige experimenten met co-resilience de laatste jaren is toegenomen, lijken slechts zeer weinig projecten over de middelen (bv. ruimtelijk, financieel, knowhow, juridisch en technisch) te beschikken om op lange termijn duurzaam te worden, om op te schalen en uit te breiden of om strategische capaciteiten te verwerven om de systemen waarin zij opereren te transformeren.

Aan de hand van een aantal concrete voorbeelden wordt in deze les ingegaan op het begrip “infrastructurele co-resilience” en de tools om een dergelijk proces te ondersteunen.

Om de discussie op gang te brengen, nodigen wij Michael Ghyoot uit van de Rotor DC-groep (gevestigd in Evere, in bedrijvenpark Da Vinci van citydev.brussels) om zijn benadering van co-resilience tools en infrastructuur te presenteren.

Adres:

LUCA School of Arts, Auditorium C3.15

Paleizenstraat 70

1030 Schaarbeek